November 2006

1 november

Vorige week een ingrijpende beslissing genomen:

We hebben Cloë laten steriliseren.

Met pijn in m'n hart dat wel, maar het leek ons de beste oplossing

 om haar hormoonschommelingen onder controle te krijgen want dat maakte

dat ze soms knap humeurig reageerde op de andere katten.

Bovendien heeft ze twee mooie dochters die voor nageslacht mogen zorgen.

Ze was vreselijk zielig na de narcose en rook natuurlijk heel vreemd

maar toen we thuiskwamen was grote Zuma de eerste die haar

 heel voorzichtig besnuffelde om d'r vervolgens een grote poetsbeurt

te geven waar ze zichtbaar van genoot.

De lieverd; was zo ontroerend om te zien.

Samen met twee kattenvriendinnen ben ik naar

de wereld katten show in Maastricht geweest.

Was echt enorm groot en heel leuk om te zien hoe het er op een

 Fife show aan toe gaat. Maar ik maakte deze lange reis natuurlijk

ook met een ander doel, n.l. het scouten van een dekkater.

Is soms behoorlijk frustrerend.

Sommige vinden dat ik de lat te hoog leg, zeker voor een nest waar ik

waarschijnlijk zelf niets van zal aan houden maar ik hoop toch dat mocht

het zo ver komen er in ieder geval iets van door zal gaan ook al

is het dan niet bij ons. Het streven is toch om mooie

 en gezonde dieren op de wereld te zetten die een kleine

 bijdrage kunnen gaan leveren aan dit zo unieke ras.

7 november

Cloë's sterilisatie is nog geen twee weken geleden

maar nu al zien we gedragsverandering.

Wilde ze het laatste half jaar niets meer weten van d'r dochters nu zoekt

ze ze steeds weer op, ze worden driftig gepoetst en kruipt bij ze om te slapen.

Vooral Ayasha is favoriet wat wel opvallend is want zij was ook degene

die als kitten steeds werd uitverkoren om het nest uitgesleept te worden.

Ik zie altijd in gedachten nog hoe ze met het arme wurm

in d'r bek met veel kabaal de trap af kwam hobbelen.

Wij en evenals de andere katten zien dit alles met verbazing

maar ook met enig wantrouwen aan.

De ultieme test komt binnenkort als de jonge meiden

van de pil af gaan en dus krols worden.

Ze is nu laagste in rangorde; zal ze dit weten te accepteren ?

15 november

Het is 'n stuk gezelliger geworden binnen de groep

nu Cloë weer aansluiting zoekt bij d'r dochters.

In de eerste plaats voor haar zelf maar ook Angel en Yasha zijn minder

achterdochtig naar Cloë toe en wij hoeven niet meer als scheidsrechter

 op te treden. Kortom een stuk minder stress.

We zijn er in geslaagd om Angel's gewicht naar beneden

te krijgen door geen harde brokken of tonijn meer over de Carnibest

te doen als smaakmaker en in het begin vond ze het echt

helemaal niets waardoor ze vanzelf minder ging eten.

Inmiddels weegt ze 3150 gram en dat is prima voor zo'n stevige meid.

Moeder en zus zijn veel tengerder gebouwd en schommelen altijd

rond de 2700 gram maar ik zou ze liever iets zwaarder zien.

Tijdens het jaarlijkse uitstapje van Zuma naar de

dierenarts hem ook gewogen en dat viel reuze mee.

Met z'n grote kop en poten hadden we hem ingeschat

op een kilo of 6 maar de weegschaal bleef steken op 4700 gram.

Niet verkeerd voor een zwaargebouwde kastraat kater.

Nu er minder knabbelgoed op het menu staat

is het van belang om 'n alternatief te serveren om het gebit

gezond te houden, daarom de rauwe kippennek geïntroduceerd.

De meningen zijn verdeeld; Zuma wordt helemaal gek en

sleept grommend z'n "prooi" door de tuin om het

vervolgens in een rustig hoekje met veel gekraak op te peuzelen

maar de dames vinden het nog te barbaars en houden

het voorlopig bij nieuwsgierig gesnuffel.

jammy, jammy

Zuma zit nog na te genieten

20 november

Zie zo, de meiden hebben hun eerste buitenlandse punt binnen.

De show in Antwerpen was behoorlijk chaotisch. Er werden nogal

wat fouten gemaakt met gevolg dat we pas om half acht klaar waren

maar toen gingen we dan wel naar huis met een BIV en BIS voor Angeni.

Er waren meer dan 700 katten en enorm veel publiek wat een gezellige sfeer gaf.

Het was heel erg leuk om te zien dat wildvreemde mensen vol aandacht

en enthousiasme onze verrichtingen volgden en foto's maakten.

Ons wildkleur meisje heeft nog geen show gedaan zonder podium

prestatie dus we weten onderhand wel wat ze waard is maar

toen we bij de keurmeester stonden zag ik het deze keer somber in.

Hij zei niets, pakte haar op, zette haar weer neer en ging zitten

schrijven zonder ook nog maar naar d'r te kijken.

Volgende !!

Groot was dus de verbazing toen ze alsnog in de prijzen viel.

Uit het keurrapport bleek dat hij toch wel wist waar hij

het over had. Zeker iemand met veel ervaring of zo.

speciale prijs (BIV)

nomineren

prijsuitrijking BIS

Deze keer eens geen bling bling maar 'n mooi beeldje.

Complimenten voor de BCF voor deze originele prijs

*

Komende zondag gaan we showen in Wassenaar

wat inmiddels een traditional is geworden voor ons.

*

28 november

De show begon zo goed maar liep helaas minder leuk af.

De katten waren relext op de keurtafel en de keurmeester vond Ayasha

 ons chocolate meisje mooi genoeg om haar BIV te maken.

Zo leuk dat zij nu ook weer eens in de prijzen viel.

Angeni werd BIS bij de poezen en tijdens het nomineren ging alles nog goed

maar met het nomineren voor de BOB ging de kat naast ons

door het lint wat veel onrust veroorzaakte bij de andere katten en ik stond

met het zweet in de handen want voelde de spanning in het poezenlijf

opkomen. Maar Angel hield zich in en ik slaakte een zucht van verlichting.

Daarna het podium op voor de BIS beker uitreiking, poseren voor

de fotograaf en wachten op de bekendmaking van de BOB.

En toen ging het helemaal mis....

Angel ziet ineens weer een kat naast zich staan en wil maar

één ding: Wegwezen voordat iemand weer vervelend gaat doen.

Ik probeerde haar met alle macht op de grond te duwen, in d'r

nekvel te grijpen maar een kat in het nauw maakt rare sprongen,

 ze beet en sloeg wild in m'n handen en ik gilde om hulp.

Gelukkig kwam daar Henk en nog wat andere doortastende

omstanders die haar overnamen en in een draagmand stopten

en ik werd naar de EHBO gebracht.

Zo eindigde deze show in het ziekenhuis waar we vertrokken met

een tetanus injectie, antibiotica kuur en een ingezwachtelde hand.

Thuis was Angel weer helemaal zichzelf, de andere katten

werden besnuffelt en ze vielen gezamenlijk aan op hun bordje carnibest.

Alles bij elkaar een heel vervelende ervaring voor ons want ik hou er eigenlijk

helemaal niet van om in de belangstelling te staan maar ook

voor de omstanders want het was niet leuk om

te horen en zien en de mensen die vlak bij stonden met hun katten

hadden wel willen helpen maar waren machteloos want

zij hadden hun handen vol aan hun eigen dieren.

Maar bovenal vind ik het heel triest voor onze Angeni.

hier is er nog niets aan de hand.....

We zijn weer een paar dagen verder en de schrammen genezen goed maar

de bijtwonden zorgen nog steeds voor een opgezwollen en pijnlijke hand.

En Angel......

Die is zich niet bewust van de gevolgen van deze actie

en ligt gewoon lekker te slapen op m'n schoot terwijl ik dit schrijf.

Terug naar oktober

Door naar december