indruk en dat duurde iets langer, geen eetlust, spugen,

 ontlopen van de kittens en ze maakte vreemde keelgeluiden.

We vertrouwden het voor geen cent dus toch maar even langs de

dierenarts, die constateerde koorts en 'n flinke keelontsteking. Arme Clo.

Onze grote kleine meid heeft misschien toch te veel van zichzelf geëist.

Zwangerschap, baren, zogen, waakzaamheid, alles bij elkaar

 heeft ze toch wat minder weerstand met dit als gevolg.

We helpen haar zo veel mogelijk want het is niet eenvoudig om ze alle

drie te gelijk te volgen nu ze door het hele huis heen scharrelen.

Ze zijn watervlug, zo zitten ze beneden onder de kast en

zo zit er een op de trap of boven onder het bed.

Je zal er zeven hebben !

4 oktober

De kleintjes zijn zo vréééselijk leuk.

Ze schieten als ratten over je voeten heen en zitten boordevol

 energie, iets waar het moeder nu even aan ontbreekt.

Cloë is wel weer wat beter gaan eten en nog even waakzaam

wat haar kroost betreft maar 'n sprintje trekken zit er even niet in.

Het voeden van de kittens heeft ze weinig zin in wat wel eens

zielig is voor ze want soms lopen ze met z'n drieën mekkerend

achter haar aan wat op zich een heel grappig gezicht is

als je het "treintje" zo voorbij ziet komen.

Ik denk wel dat de antibiotica aan begint te slaan want ik

 hoor haar niet vaak meer dat vervelende keelgeluid

maken en ze lijkt wat minder lethargisch.

moeder en zoon

We houden de kattenbende nu scherp in gaten en zijn  bedacht op

elk sniesje of kuchje want keelontsteking kan besmettelijk zijn maar

vooralsnog gelukkig geen aanwijzingen. We proberen ze wat extra

weerstand mee te geven door eerste klas vers voer te serveren.

Iedereen is helemaal wild van rauw lamshart bestrooid met

vitaminevlokken is het 'n gourmet maaltijd met vijf sterren.

Kipfilet even gekookt met 'n boullion blokje overgoten met 'n sausje

van dezelfde vitaminevlokken geweld in rijstwater (goed tegen diaree)

krijgt 4 sterren en dat geld ook voor de Carnibest = kant en klaar rauw vlees

 met alle benodigde vitamines en mineralen speciaal voor de kat,

en harde brokjes (goed voor de tandjes) als snack tussendoor.

6 oktober

Gisteren was het zulk heerlijk weer dat ik de kittens maar

eens kennis heb laten maken met het buitenleven.

Was wel 'n succes. Plantjes besnuffelen, vliegjes en spinnen

bestuderen, verstoppertje spelen en gewoon

lekker rauzen overal tussen door en over heen.

7 oktober

Sinds ze naar buiten mogen is bij de kater het jacht instinct ontwaakt,

 hij loopt grommend met 'n speeltje in z'n bek door het huis

en iedereen blijft dan vol respect op afstand.

Van kleine choc dachten we altijd dat ze 'n beetje de underdog was,

 nou laat haar maar schuiven hoor. Ze bijt behoorlijk van zich af

 en gaat conflicten niet uit de weg ze is ook de meest actieve want

als de andere al lang moe gespeeld zijn blijft zij onvermoeibaar door rennen.

Angeni is wat meer op zichzelf, ze heeft weinig behoefte meer om

bij moeder te zuigen en vermaakt zich prima alleen.

 Ze kruipt lekker bij iemand op schoot of zoekt 'n rustig

plekje om haar hazeslaapjes te houden.

Ze is 'n beetje 'n jaloers typje want als zich nog iemand voor de

 zelfde schoot aandiend kan ze behoorlijk boos diegene wegpesten.

Ze houden alle drie van kroelen maar de kater spant wel de kroon hoor.

Ik weet niet of het komt omdat hij met de fles is groot gebracht

en daardoor eerder en meer in mensen handen verkeerde of gewoon

omdat het misschien kater eigen is.

Je hoeft maar naar hem te kijken of het ronkmachientje gaat in werking.

Hij kruipt bij iedereen op schoot om dan langzaam naar boven te

 schuiven en zich in je nek te nestelen.

De volgende stap is kopstootjes en kusje uitdelen, het liefst in je neusgat.

Z'n dikke vachtje is zijdezacht en wollig. Kortom een heerlijk beest.

Met Cloë gaat het het al 'n stuk beter. Ze lijkt weer helemaal de

oude maar we maken netjes de antibiotica kuur af.

Ze eet weer normaal voor haar doen en ze heeft heerlijk

 met ons en haar kindjes buiten genoten van het warme herfstzonnetje.

10 oktober

week negen van de kittens

De kittens zijn nu acht weken oud, tijd dus voor hun eerste inenting.

Ze hadden weinig moeite met het opsluiten in de vervoerskooi

en tijdens de korte auto rit hebben we ze nauwelijks gehoord.

Op de tafel bij de dierenarts zat ons dappere mannetje vol belangstelling

 rond te kijken en liet alles gelaten over zich heen gaan.

Wat is het toch 'n heerlijk beest . Ayasha vond het 'n beetje eng

 en ook al gaf ze geen kik bij de prik, naderhand kroop ze heel klein

 en bibberend tegen me aan. Angeni spartelde zoals

 we al verwachtte het meest tegen want dat is toch wel de

grootste woelewater van het stel. (Kan nog leuk worden op show)

Ze werden bewonderd door arts en assistente en nadat ze aan

 alle kanten waren bevoeld en beluisterd gezond verklaard.

Helaas hadden we ook 'n beetje zieke kat bij ons. Zuma maakte

 de laatste dagen 'n zielige indruk en heeft het weekend niks gegeten.

Zuma en niet eten dan gaan alle alarm bellen rinkelen.

Onze grote vent z'n keel was rood en gezwollen.

Conclusie: Keelontsteking.

Precies 'n week nadat Cloë er mee begon en nu hij.

 Ik hou m'n hart vast voor de kleintjes.

We hebben onderhand de knoop maar eens doorgehakt en besloten

dat Ayasha gewoon lekker gezellig bij ons blijft wonen.

We kunnen het niet over ons hart verkrijgen om afstand te doen

 van dat kleine tengere grietje. We hebben ruimte genoeg in huis

 en liefde genoeg in ons hart voor vier kattenkinderen.

De nieuwe mensen van de kater hebben hem inmiddels ook 'n naam

 gegeven en uit bewondering voor onze Zuma en gewoon

omdat ze het 'n leuke naam vinden en wij het

alfabet afgaan heet hij vanaf nu

Azuma Chi-hoota-wei.

Zolang hij nog bij ons is zal het er in de praktijk wel op neer komen

dat we het gaan hebben over kleine en grote Zuma.

Misschien 'n beetje verwarrend maar wel heel leuk.

De avond is inmiddels gevallen en van 'n entreactie is niets te merken.

Ze waren alle drie weer naar buiten gefloept en ik heb ze net uit

 de tuin moeten plukken. Was nog niet zo eenvoudig

want ze stuiven alle kanten uit en heb je er dan eindelijk eentje

bij z'n lurven schiet de andere met de zelfde gang

weer tussen je benen door de bosjes in.

11 oktober

De oogkleur is langzaam aan het veranderen van blauw naar grijsgroen.

We zijn reuze benieuwd wat voor kleur ze uiteindelijk zullen krijgen.

12 oktober

De afgelopen dagen veel bezoek over de vloer gehad en dat was

 behoorlijk intensief voor het jonge spul. Iedereen moest ze natuurlijk

 even oppakken en de kinderen speelden uren

met ze maar ze waren onvermoeibaar.

Tussen de bedrijven door deden ze hazeslaapjes om daarna in volle

 vaart weer door te gaan. Is onvoorstelbaar hoeveel energie ze hebben.

We hadden er wel op gehoopt maar eigenlijk niet verwacht dat de

 kindjes van onze toch wat eenkennige Cloë zulke open

spontane typjes zouden zijn.

Hier zal de invloed van vader Chumash ook wel meespelen maar

het moet gezegd worden dat moedertje Cloë sinds de zwangerschap

 ook heel veel in haar voordeel is veranderd.

We herkennen het blaaskaakje van vroeger niet meer. Ze blijft het grut

in de gaten houden maar blazen doet ze nog zelden. Iedereen mag de kittens

 oppakken en ze laat zich zelf ook aaien door wildvreemden.

Wonderbaarlijk.

Vorige week viel de nieuwe "kattenwereld" het blad van de fokvereniging

op de mat en wat schertst onze verbazing: Pappa Chumash op de

voorpagina. Zijn we toch ook 'n klein beetje trots op.

17 oktober

week tien van de kittens

Negen weken oud al weer, wat gaat het toch snel.

Hun onschuld zijn ze al ´n beetje kwijt. Een bevriend fokker

 omschrijft haar Somalis van deze leeftijd liefdevol als tuig

en ik kan dat nu alleen maar beamen. Ze hebben ontdekt dat de

planten in de woonkamer heel leuk zijn om in te klimmen,

dat je in aarde lekker kunt spitten, dat van de trap af rollen sneller

gaat dan lopen, dat als je maar lang genoeg zeurt je zin krijgt

en dat gordijnen heel leuk zijn om in te hangen.

Dat deze dingen ook gevaarlijk kunnen zijn hebben ze helaas

nog niet helemaal door. Vanmorgen kwam ik thuis en trof

een mank en hinkelend kitten aan.

Angeni zat helemaal te shaken en kon niet meer op haar

rechter achterpootje staan. De schrik zat er goed in zo ook bij mij.

Ik ken verschillende verhalen van gebroken katten pootjes dus toen

het na 'n paar uur niet verbeterde toch maar even langs de dierenarts gegaan.

Hij kon niets vreemds ontdekken en gelukkig kan ze inmiddels weer rennen

 en alleen als ze langzaam loopt zie je nog dat ze het pootje 'n beetje ontlast.

Pffff..... Dat is weer met 'n sisser afgelopen.

Drinken bij moeder is helemaal van de baan.

Waarschijnlijk zijn de tandjes toch iets te scherp geworden en is het

pijnlijk voor haar. Ze worden nog wel met argus ogen in de

gaten gehouden en 'n paar x per dag is het verplicht verzamelen,

 ze doet dat met luid purrende geluiden en krijgt dan heel grote 

pupillen en geeft niet eerder op tot ze alle drie in zicht zijn.

En dan zeggen ze dat katten niet kunnen tellen ! Geloof er niets van.

Helaas interpreteren de kittens dit als ETEN ...

Ze vechten om 'n plekje onder haar buik waarop Clo vervolgens

geïriteerd wegloopt. Is zo'n zielig gezicht die teleurgestelde bekkies.

Het fantastische herfstweer maakte dat mens en dier nog elke dag

 hebben kunnen genieten van de buitenlucht maar die drie monsters

is het wel gelukt om in korte tijd behoorlijk wat plantjes te pletten.

Zie foto gallery kittens

Nou ja als de kids het maar naar hun zin hebben,

is toch het einde van het seizoen. Het lijkt er op dat het nu toch

 wel gedaan is met de hoge temperaturen en ik begin al

stiekem te denken aan kerstmis en sneeuw en gezellig languit

op de bank, borrel en versnapering binnen handbereik,

lekker warm onder 'n deken gedrapeerd met vier katten, heerlijk.

voorproefje op komend seizoen

18 oktober

Angeni lijkt geen verdere gevolgen te hebben van het bezeerde pootje.

Het is wel oppassen geblazen hoor want ze zijn sneller dan het geluid en

 voor je het weet zit er 'n pootje of staartje tussen 'n deur of onder je voet.

Dat laatste gebeurde m'n zus vanmorgen bij een van haar jonge katjes

en het lijkt er op dat het goed raak was want het arme dier kan nog

steeds niet lopen, wordt dus ook een bezoekje aan de dierenarts.

Als het grut niet slaapt halen ze kattekwaad uit. Ze stelen als de raven en

er verdwijnen allerlei dingen hier in huis. Aanstekers, sigaretten, pennen,

mascara en zelfs brillen en bestek. Het meeste kom ik later weer

 tegen op vreemde plaatsen b.v. in de convector put of onder de bank .

Ze kunnen alles schijnbaar gebruiken. Als ik weer eens op handen en voeten

 over de vloer schuif op zoek naar m'n leesbril hebben ze ook

nog de brutaliteit om op m'n rug mee te liften.

Heel soms heb ik wel eens 't gevoel dat ze me uitlachen.

21 oktober

Sinds twee nachten slapen alle katten gezamelijk beneden

 in de woonkamer en dat gaat goed. Een keer hebben ze 'n plant omgegooid,

 verder geen schade. Ze zijn iets eerder de nachtkooi uit gegaan

dan de bedoeling was omdat ik de kooi uit geleend heb aan m'n zus

 want haar kat was iets onfortijnlijker dan de onze en heeft z'n

pootje gebroken en moet nu kooi rust houden. Is zóóó zielig.

Onze katten zijn verwende nesten aan 't worden.

's Morgens vroeg staan ze in stereo te brullen om eten en ik schuif

ze dan 'n schaal met harde brokken onder hun snuit,

waarop ze eensgezind in protest gaan. Ze halen hun kleine neusjes op,

blijven nog even door miepen en lopen daarna hooghartig weg

met 'n blik in de ogen van "je denkt toch niet dat we dat eten hé",

om vervolgens met z'n allen voor de koelkast post te vatten.

Met 'n beetje fantasie zie je ze in gedachten met de pootjes op tafel slaan al roepend:

"Wij willen vlees, wij willen vlees".

23 oktober

week 11 van de kittens

Weinig goede foto's gemaakt afgelopen week.

Op de leeftijd van tien weken lijken ze niet meer zo snel te veranderen

 en daardoor ziet elke foto er 'n beetje het zelfde uit.

Ik doe m'n best om ze allemaal bij elkaar op de kiek te zetten

 maar ze weigeren mee te werken. Het had me ook zo leuk geleken om

Zuma lekker knus omringt door de kleintjes in 'n mandje te zien

 maar hij blijft helaas nogal afstandelijk.

Vaak genoeg zit hij midden in het oog van de orkaan terwijl de kittens

 hem om de oren vliegen maar hij laat het stoïecijns over zich heen komen.

Ik blijf m'n best doen maar de tijd gaat dringen, nog drie weken dan

 gaat de kater verhuizen. Het idee grijpt me bij de strot.

26 oktober

Eindelijk gelukt om een leuke foto te maken van in ieder

geval de kittens samen. Zuma en Cloë er ook nog bij lijkt me ijdele

hoop dus ik hou deze kiek nog even achter de hand

met het oog op de kerstkaarten.

Momenteel zitten ze vol kattenkwaad dus probeer ik daar waar aardige

kiekjes van te maken en het resultaat is te zien onder de

button gallery kittens.

Cloë is sinds de geboorte van haar eerste nest al drie x krols

 geweest en nu is het basta, dan toch maar aan de poezenpil

 want dit is toch ook niet gezond, is stressvol voor haar zelf en

geeft onrust in de groep. We zijn er geen voorstander

 van want ze kunnen er tumoren door gaan ontwikkelen daarom gaan

we beginnen met de halve dosering en hopen dat het er niet door heen komt.

28 oktober

De kittens doen het super goed en de twee wildkleurtjes zijn eigenlijk

 geen kittens meer te noemen en zijn al echte katjes.

Alleen Ayasha heeft nog dat babyachtige in haar snuitje en het is nu wel

duidelijk dat zij het lievelingetje van haar moeder is.

Als enige mag ze nog vrijelijk sabbelen en als ze alleen in 'n mandje

 ligt kruipt Clo er gezellig bij. Angeni heeft die behoefte niet meer

maar het manneke wil nog wel, alleen krijgt hij de kans niet meer,

 maar vervolgens stapt hij vrolijk verder om 'n poging bij z'n zus te doen.

Als hij daar nul op rekest krijgt gooit hij al z'n charme in de strijd bij ons.

Het is 'n bijzonder ontwapenend ventje, altijd vrolijk en in voor

 'n kroelpartij of spelletje. Met z'n grote poten heeft hij al het

 stoere van 'n echte kater en loopt flap flap, 'n beetje lomp.

De dames doen tripel tripel.

Ons flessekind is helemaal verslingert aan de Carnibest en doet het er goed op.

 Nog geen elf weken oud en weegt al bijna 1400 gram.

Terug naar september

Door naar november